Перевод: с польского на русский

с русского на польский

pozbawić nadziei

  • 1 pozbawić

    глаг.
    • лишать
    • лишить
    * * *
    pozbawi|ć
    \pozbawićony сов. лишить;

    \pozbawićony skrupułów беззастенчивый, бессовестный; nie \pozbawićony racji (słuszności) отчасти (в некоторой степени) правильный; \pozbawić nadziei отнять надежду, лишить надежды

    + odebrać

    * * *
    pozbawiony сов.
    лиши́ть

    pozbawiony skrupułów — беззасте́нчивый, бессо́вестный

    nie pozbawiony racji (słuszności) — отча́сти (в не́которой сте́пени) пра́вильный

    pozbawić nadziei — отня́ть наде́жду, лиши́ть наде́жды

    Syn:

    Słownik polsko-rosyjski > pozbawić

См. также в других словарях:

  • pozbawić — dk VIa, pozbawićwię, pozbawićwisz, pozbawićbaw, pozbawićwił, pozbawićwiony pozbawiać ndk I, pozbawićam, pozbawićasz, pozbawićają, pozbawićaj, pozbawićał, pozbawićany «spowodować utratę czegoś, przyczynić się do utraty czegoś przez kogoś lub przez …   Słownik języka polskiego

  • obedrzeć — kogoś ze złudzeń, z nadziei, ze szczęścia itp. «pozbawić kogoś złudzeń, nadziei, szczęścia itp.»: Może więc lepiej pozostawić grzesznika jego losowi i czekać, aż samo życie obedrze go ze złudzeń? J. Tischner, W krainie. (...) starość odczuła… …   Słownik frazeologiczny

  • obdzierać — Obedrzeć kogoś ze złudzeń, z nadziei, ze szczęścia itp. «pozbawić kogoś złudzeń, nadziei, szczęścia itp.»: Może więc lepiej pozostawić grzesznika jego losowi i czekać, aż samo życie obedrze go ze złudzeń? J. Tischner, W krainie. (...) starość… …   Słownik frazeologiczny

  • obedrzeć — dk XI, obedrzećdrę, obedrzećdrzesz, obedrzećdrzyj, obdarł, obdarty, obdarłszy obdzierać ndk I, obedrzećam, obedrzećasz, obedrzećają, obedrzećaj, obedrzećał, obedrzećany «zedrzeć, zerwać, ściągnąć coś z kogoś lub z czegoś; obnażyć» Obedrzeć skórę… …   Słownik języka polskiego

  • kubeł — m IV, D. kubełbła, Ms. kubełble; lm M. kubełbły 1. «naczynie walcowatego kształtu, zwykle rozszerzone u góry, z pałąkiem, używane do noszenia, przetrzymywania w nim wody, śmieci, węgla itp.; także: zawartość tego naczynia; wiadro» Kubeł blaszany …   Słownik języka polskiego

  • wyrok — m III, D. u, N. wyrokkiem; lm M. i 1. «w procesie karnym: orzeczenie sądu dotyczące winy lub kary; w procesie cywilnym: orzeczenie sądu rozstrzygające spór» Łagodny, surowy, sprawiedliwy wyrok. Wyrok skazujący, uniewinniający. Wyrok na… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»